Emre'yle evde geçirdiğimiz uzun bir hastalık döneminden sonra dışarı çıktığımız ilk gün kapının önünde yavru bir köpek bulduk. Aslında uzun zamandır Lahmacun'a arkadaş olacak bir kedi arayışındaydık ama şansa bak evde bir türlü bakmaya kıyamadığımız "hayvan" köpek bize geliverdi. Turan biraz kediyi düşünerek tereddüt etse bile bu kadar ufak ve yalnız bir köpeği sokakta bırakacak değildik. Ben gerçek anlamda hiç köpek bakmadım. Turan daha deneyimli.
Yeni yıl sonrası, Revna'yla Mahmut bizde, aheste bir sabah geçirmişiz. Planımız evde bayılmak. Ama ne mümkün önce temizlik sonra sevgi ve bir kap sütlü ekmek. Emre çıldırdı "benim köpeğim benim köpeğim"diye. Benim annelik duygularım kabarmış bir şekilde kucaklayıp sarıp sarmaladım ufaklığı. Tabi sonra veteriner faslı başladı. Pire, uyuz, parazit ne istersen var. Evde 3 yaşında bir çocuk ve 15 yaşında bir kedi varken pek hoş oldu tabi bu durum. Tam Emre'nin okulu başladı; kendime zaman ayıracağım, özgürlüğün tadına varacağım derken yeni bir sorumluluk, yeni bir hayat. Şimdi tuvalet eğitimi için bütün günümü evde geçirip çiş kaka temizliyorum. Henüz sokağa çıkaramıyoruz. Diyorlar ki 6 aya kadar tuvalet işini öğrenemeyebilirmiş ve daha 1 buçuk aylık. Husky'le bir şey karışımıymış. Şimdi uyuz için ilaçlı suyla yıkama faslı başlıyor. Geceleri iki kere kalkıp tuvalete götürüyorum. Sanırım hiç büyümeyecek bir çocuğum daha oldu. Lahmacunla araları iyi. Koklaşıyorlar. Haaa bu arada Emre adını "Şimşek" koydu. Bu Genç umarım Lahmacun'a çok bulaşmaz yoksa fena tırmık yiyeceğe benziyor.
Şimşek 7 Ocak 2014'de bize geldi. Tam 2 hafta oldu. Kaşınmaktan oynamaya vakit bulamıyormuş meğerse yavrucak. Şimdi çok coskulu, keyifli. Tuvaletini arada bir kaçırsa da genelde doğru yere yapmaya öğrendi. İyileşme sürecinde, hala kaşınıyor ama üstündeki hasta deriyi atıyor yalnızca. Lahmacun Şimsek'i pataklıyor ama o akıllanmadı henüz illaki o kuyruğu yakalayacak. Artık beş kişilik bir aile olduk. Pek mesuduz:)
